Düşünsene bir başkasıyla birlikte olduğunu söyledi. Bu birlikteliği sana ve diğer kişilere ilan etti. Ama seninle birlikte olduğunu kimseye söylemiyordu, hatta senin başkalarına sevgili olduğunuzu söylemekle suçladı. Yani bırak diğerlerine ilan etmeyi, böyle bir olasılığın olması bile sana bağırmasına yetti. Hatırlıyor musun son kez bir yerden birlikte dönüşünüzü. Bir tarladan geçiyorsunuz ve o kızgın, ortam gergin, bağırarak konuşuyor gibi. Sana "onlara sevgili olduğumuzu söyledin dimi" diyor, sense öyle bir şey söylemediğini, aksine her seferinde sevgili olmadığınızı, onun seni sevmediğini, seninle birlikte olmak istemediğini söylediğini söylüyorsun. Acayip rahatlıyor. Hani bir balonun hava kaçar, veya midendeki gazı dışarı çıkartırsın, böyle bir rahatlama oluyor onda. Sesi yumuşuyor, ortam gergin değil artık.
Sana bunları yaşatan adam, "biriyle birlikte oldum" diyor.
Peki sevdin mi onu diyorum.
"Ben kırılmış biriyim, kimseyi artık sevemiyorum" gibi bir şeyler söylüyor.
Madem sevmiyorsun neden onunla birlikte oldun ve ona hesap vermek zorunda hissettin kendini. Ve neden benimle birlikte olmadın. Madem ki artık kimseyi sevmiyorsun.
Yalan işte söylediklerin. Aslında yalan demek doğru değil, çünkü tüm bu tutarsızlıklarının farkında değilsin sen. Yani o kadar içgörü sahibi değilsin.
Bitti, sonsuza dek bitti. Bundan sonra sana karşı acımasız bir cellat olucam. Hiç ödün vermiycem. Bitti ama sen bitirdin her şeyi.
Bense kör gibi tüm bu bariz gerçekleri görmekte zorlanıyorum.
Son konuşmamızın üzerinden nerdeyse 4 ay geçti ve ben bunları şimdi fark ettim. (08-03-16, 10.00)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder