Bu aralar an an çok güzel bir şey olacakmış gibi hissediyorum. Daha doğrusu o güzel şey olacağında yaşayacağım mutluluğu yaşıyorum. Hayatımda beni bu kadar mutlu edecek ne var ki O ndan başka. Belki dr da bu kategoriye girebilir, ki O nun yanında pek şansı yok. Daha henüz buraya gelmeden, evde inzivadayken, uzunca bir sürü sonunda bana geleceğini düşünürdüm, zaman zaman buna inanırdım. Tam olarak nerde kaybettim bu inancımı ve O nu içine koyduğum hayallerimi. O ndan kestim mi yani şimdi ümidi. O ndan bana yadigar kalan en önemli şeyi, sigarayı da bıraktım, hem de ben de ne tür tahribatlara yol açacağını bilmediğim bir ilaçla. Demek ki gözümü kararttım. Demek ki artık bizim için hiç ümit yok.
Arı kıyafeti giydiği gün, sonra benim O nun telefonunu düşürmem, sonra O nun o zaman bana yeni bir telefon almalısın şeklinde geyikleri, benim O nu dikkate almam, sonra O nun "saçmalama yea" gibi bir şeyler demesi. Ne günlerdi..
Tam olarak ipin ucu nerde koptu acaba. Taa en başında, Onun arkadaşının evinde, O nun erkek muhabbeti yaptığını söylemem, onun bana tepkili davranması, sonra odada yalnız kalışımız, "sakın bana yaklaşma" tadındaki sözleri, benim "artık bitti, bir daha hiç yaklaşamıycam O na" şeklinde düşünmem, sonra O nun mekanına gelişimiz, bana iyi/yakın/sevgi dolu davranması. Sanırım ilk o gün "sen benim kadınım değilsin" dedi. İp orda kopmuş olabilir.
Oysa o ilk günler nasıl da önemsiyordu beni..
Her şey olacağına varıyor nasılsa. En iyisi "sorumluluk" dediğim şeyleri yerine getirmem.
-*-*
Bu okulu çok mu büyüttüm acaba gözümde. Yoksa şu an depresif pencereden bakınca mı buraya tahammül edemiyorum. İlk burdan gittiğimde çok özlemiştim burayı. Şimdiyse "ne işim var benim burda" diyorum, sanki başka bir seçeneğim varmış gibi.
Ben insanlarla güzelce tanışabiliyorum. Ama ilişkileri sürdüremiyorum. En sevdiğim insanlar ilk tanıştığım insanlar olabilir :)
-*-*
"ilişkilerim böyle bittiğine göre bende de bir bokluk olmalı". Oysa onun tek bir ilişkisi olduğunu düşünürdüm. Acaba ilişkiler kısmına kimleri kattı veya beni kattı mı. Hem bu söz kesinlikle onun değil. O nun sorunu insanların etkisi altında çok çabuk kalması ve onların söyledikleri şeyleri içselleştirmeden kabul etmesi. Yine birisi O na bir yorum yapmış, o da bunu bana söylüyor, sanki kendi düşüncesiymiş gibi. O immature, oysa dr mature birisi. Belki ideolojik olarak hiç benzemiyoruzdur birbirimize ve diğer konularda. Ama bir şeylerin farkına varmış gibi bu adam. Onca şeyi papağan gibi ezberleyip, söylüyor olamaz. Benim mature birisine ihtiyacım var. Ben de çok mature sayılmam, ama O ndan daha mature olduğum kesin.
Oysa O benim tanrımdı. Şimdiyse geldiğim/iz hale bak.
-*-*
Acaba geçen sene tam şu an ne yapıyordum. Muhtemelen gitmişti O. Ben de hem O nsuzdum, hem de epey depresiftim. Ağlama krizine girdiğim, yemek yemediğim o bir kaç gün ne zamandı. Acaba tam olarak hangi gün ayrıldı yollarımız. Yol ayrımının üzerinden 1 yıl geçti. Yılbaşında hatırladı belki beni, belki 14 Şubat ta. Ve belki bu ay içinde de hatırlar. Sonra hoş bir seda olucam O nun için. Elimden başka türlüsü gelmiyor. O beni aradı. Üstüne düşeni yaptı. Şimdi benim aramam gerek. İyi de neden arayayım. Son duyduklarım bana yetmezmiş gibi bir de O na dair güncel bilgileri mi alayım.
Acaba bir gün toparlanır mıyım? (07-03-16, 19.58)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder