bugün tersimden uyanmış gibiyim. her şeye somurtarak bakıyorum. bi de rezil oldum. dışardan hem asosyal olarak görülüyorum hem de rezil olmuş.
sırayla gideyim.
1- e. ile birlikte psikologun yanında sohpet ediyorduk. laf nasıl oldu da dr a gitti ben anlamadım zaten. e. sanırım "asistan x uyku ve psikoz çalıştığını söyledi geçen hafta" gibi bir şey dedi. birincisi geçen hafta benden sonra oraya gitmiş. ikincisi dr un tez konusunu bilecek kadar sohbet etmiş onunla. bir ara psikolog 20 yaşında "normal" erkek aradıklarını söyledi uyku merkezinde yapılan bir çalışma için. e. de "ben erkek arkadaşımı getireyim o zaman" gibi bir şey dedi sırıtarak. bir kere erkek arkadaşın 20 yaşında mı? hem sonra bence erkek arkadaşın yok. geçen hafta panikleyip dr için "ama ben hep oraya gidiyorum" dedin. erkek arkadaşının olduğunu söyleyerek de bu işin içinden çıkmaya çalışıyorsun. ayrıca erkek arkadaşın varsa ne olcak? benim de erkek arkadaşım vardı sözde ama bu b. den ve m. den hoşlanmamın önüne geçmedi. öyle ki erkek arkadaşımdan ayrıldım m. için ama sonuçta b. ile birlikte oldum. neyse ne. iyice paranoyaklaştım, iyice kuruyorum.
kesin olan şey şu; dr la e. sohbet ediyor, dr. ona iyi davranıyor, e. onun yanında mutlu, onun yanına gitmeye istekli.
sonuçta canım sıkıldı. bugün o mekana giderken bile yarın onu göreceğim için heyecanlıydım herhalde. ama e. den sonra dr u görmek için içimde zerre istek kalmadı. hatta şu an yanımda olsa azarlarım, canını yakmaya çalışırım.. hatta ilk olarak ortamı terk ederim.
kendim yazıp kendim oynuyorum.
neyse
2- üst sınıftakilerle aldığımız derste benden bir dönem üstte olan kişiye "bana tanı doğru değil gibi geldi, bence şunlar olabilir" dedim. hoca bir şey demedi. hatta başka bir alemden konuştu. sanki ben bir şey dememişim gibi. sözel bir reaksiyon alamadım. neyse ki 15-20 dak sonra "tanı doğru da olmayabilir" dedi. bu kadarcık. saolsun, en azından bir tepki verdi. söylediklerimi duymuş.
ben yanılıyor olabilirim. ki zaten tanının çok da önemi yok. önemli olan ilişki. ama bir reaksiyon verin lan. en azından iyi-kötü bir şey diyin. insan mal gibi hissediyor lan kendini.
demek ki insanlar böyle böyle dışlanıyor.
sonuçta dediğime pişman oldum. "yer yarılsa da içine girsem" diyorum şu an. o an bunu düşünmek aklıma gelmedi.
-*-*
sonuçta bombok hissediyorum. zaten göt kadar yeri bu saçma tiple paylaşmak yeterince boktan. zaten bu kampüste olmak da yeterince boktan. insanın evi olması güzel bir şey. istediğin kadar kapat kendini eve. kime ne. ama burda her şey kamusal..
of ya. zor günlerden geçiyorum. (7 nisan 2016, 18.44)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder