Sigara Bırakma İlacını Kullanmaya Başladıktan Sonra 38

Hayatımda defalarca girdiğim loop a tekrar girdim.
-"dr dan özür dilemeli miyim"
-"dr a bir adım atmalı mıyım"
-"dr un adım atabilmesi için onu adım atmaya itmeli miyim"
- "ben mi o dangalak kız mı demeli miyim?"
.
.
.
kafamda deli sorular. dün de bugün de böyle geçti.
cuma günü ortada bir şey yokken kendi kendimi ikna edip ona alındım ve kendimi geri çektim. şimdi de yaptığım gafleti farkettim ve tedirginlik aşamasına geçtim. "acana nasıl TELAFİ edebilirim yaptığımı" diye düşünüyorum bolca.
işte tam da burda dengeler bozuluyor. cool olan ben cool olmaktan çıkıp yapışkan kız oluyorum.

Tamam ya son kez karar veriyorum:
1- cuma günü üzgünüm deyip, özür dilicem. neticede adamın hayata karşı olan tutarlılığı ve ayarlarıyla oynamaya gerek yok. hem bu konudan dolayı bir daha üstüme gelmesin, hem de yanlış yaptığımı farketsin. hem de ona bir ayar çekeyim; "böyle durumlarda NEYİN VAR diye soruverin bir zahmet. diğer insanlara soramasanız da bana sorabilirsiniz kolaylıkla".
2- o dangalak kızı unut gitsin. ona olabildiğince iyi davran. kızma, ignore etme, bırak oraya gitmek istiyorsa gitsin. nasılsa cumaları senin. zaten perş o dangalak modunu düşürdü ve suratsız olarak oturdun orda, onu ignore edip süpervizörü ile konuştun.
ayrıca ben erkek olsam o dangalak kızı değil beni seçerdim. çünkü kendimle birlikte eğlenirdim, iki kelam ederdim ufkum açılırdı, kendimin yanında kendimi güvende hissederdim. o kıza meyli varsa, o kızla bir şeyler yaşayacaksa da siktirsin gitsin. hatta bu durumda ona teşekkürü bir borç biliyor olurum; öyle bir dangalakla birlikte olup rengini belli ettiği ve daha fazla vaktimi almadığı için.
yani yapılacak tek şey o dangalağı sallamamak.
3- katiyen adım atmıyorum. gülelim, eğlenelim, birbirimizin yanında rahat olalım, tanıyalım birbirimizi, en kötü KANKA oluruz yaw.

NOKTA. daha da bu konuyu düşünmek istemiyorum. (03 nisan 2016, 16.09)