Çok acayip. birbirimizden uzakta bir hafta geçiriyoruz. o bir hafta içinde hayatımızda yığınla şey oluyor. birbirimizden hiç haber almıyoruz. arada bir aklımıza düşüyor diğeri. sonra bir hafta geçiyor ve tekrar gözlerimiz buluşuyor veya kavuşuyor.
bence bu muhteşem bir şey.
hem zaten muzdarip olduğum bir şey vardı: aniden bir şeyler yaşarken bulurdum kendimi. oysa neredeyse 2 buçuk ay oldu ve biz henüz tanışmıyoruz bile.
normal koşullar altında insanlarla yığınla şey konuşuruz. daha doğrusu iki kişi birbirine yönelir ve bir şeyler anlatır birbirine. oysa biz konuşmaktan daha çok bakışıyoruz. çoğunlukla konuşmalarımızın konusu diğerleri oluyor.
bizimki gibi bir ilişki türünü daha önce hiç duymamıştım. her şey çok özgün.
namaste doktor. (4 mayıs 2016, 01.23)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder