Ben cehennemi gördüm, ordan geliyorum. Sanırım ilacın etkisiyle depersonalization yaşıyorum. Kendimi tanımıyorum, herkes çok yabancı. İki gündür sigara içmiyorum. Yani hayatımda içtiğim son sigarayı 2 gün önce içtim.
-*-*
Soruyorum sana; madem gidecektin neden girdin hayatıma? Mail adresim sende olmadığı halde senden bir şey gelmiş midir diye maillerime bakıyorum. Telefona bakıyorum sürekli aramışsındır belki diye. Sense hayatına devam ediyorsun. Ama ben devam edemiyorum işte. Yeni yeni kendimde var olan tahribatları onarmaya başladım.
Neyse beterin beteri var. En azından evde tek başına değilsin ve sürekli onu düşünmüyorsun. Her şey düzelecek. Önce sigaradan kurtuldun. Sonra yavaş yavaş o da silikleşecek, geçmişteki diğer insanlar gibi. Bunu o istedi. Elimden başka ne gelir. Ben emirlere uyan bir köleyim neticede.
-*-*
Şimdi karşıma çıksa, tekrar birlikte uyusak.. Acaba kaç günde alışırım ona veya alışır mıyım ona? Kafamdaki haliyle hatırlıyorum onu hep, oysa o değişti ve artık bir yabancı. Bir kaç hafta içinde onu son görüşümün üzerinden bir yıl geçecek. Ben beni bırakıp gittiği gündeki gibi değilim. Çok şey değişti tabi bir yılda. Ama hala ondayım, hala bir garibim.
Neyse ilk adım sigaraydı. İnan bana o geride kalmayı istediyse geride kalır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder