Hayda. Habire insanlarla olan ilişkilerimde sorun yaşıyorum bu günlerde. X le görüşüyorum. Neden görüştüğümü ben de bilmiyorum. Belli bir nedeni yok. Onunla görüşmek bana mutluluk, haz da vermiyor. Yapıştı resmen. Ben de kibarlığımdan bir şey diyemiyorum ona. Onunla görüşmeye başladığımda aklıma hiç Y gelmedi. Sonuçta Y, X in kendisini taciz ettiğini ve hatta belki de ortada bir tür tecavüz olduğunu düşünüyor ve bu durumdan dolayı mahkemelik oldular. Ben de tutmuş X le görüşüyorum. Olacak iş mi şimdi bu. Kadın veya insan dayanışması gereği X le görüşmemek, konuşmamak, onu izole etmek lazım. Muhtemelen onlar böyle düşünüyor. Ben bilmiyorum. Onlar gibi düşünmek de mantıklı, sırf bir insan olduğu ve her konuda birden fazla anlamlandırma olduğu için onunla görüşmek de mantıklı. İşte yine devreye insan değerleri giriyor. Birilerinin bir takım değerleri var (benim de vardır bir yığın, şimdi kalkıp da bunun üstüne düşünemiycem) ve o değerleri ihlal edilince insanları hayatlarından çıkartabiliyorlar. Belli ki kendilerince haklılar. Benden de ya da çevrelerindeki insanlardan da istedikleri bu değerleri onların da paylaşması. Neyse olan yine Y ye oldu. Yine bir şekilde zarar verdim ona. Kesin hakkımda bir yığın olumsuz şey düşünecek, canı sıkılacak. Resmen kızın hayatında bir problem gibiyim, daha doğrusu onun bana bakışı bu. En başlarda bana yığınla anlam yükledi, yanımdayken bana hayranlıkla baktı, sonra beni çat diye yere bıraktı. Şimdilerde optimal bir düzeyde buluşmuş gibiydik. En azından karşılaşınca konuşabiliyorduk. Bu da gitti şimdi elden. Umrumda mı? Bir önemi var mı bunun benim için? Aslında hayatımda olması veya olmaması pek de umrumda değil. Bir şekilde geçen sene o zaten beni gözden çıkardı, beni anlamak yerine kendi gerekçelendirmelerine başvurdu. Ama şimdi yinen onun bakışıyla ona zarar veriyor gibi duruyorum. Bu kısım canımı sıkıyor. Oysa hayatında etkisiz eleman olmak istiyorum. Onu kırmak, üzmek, düşündürmek, kızdırmak, bir şekilde gündemine girmek istemiyorum. Sırf o bozuluyor ve inciniyor diye bir karar vermek zorunda da kalmak istemiyorum. X zerre umrumda değil. Adam şizofreni teşhisiyle ilaç tedavisi görüyor. Zaten duruşu, bakışı ondan bir adam olmayacağını gösteriyor. Yani hiçbir zaman mutlu mesut bir hayatı olmayacak. Zaten yapayalnız şu hayatta. Başta annesi reddetmiş bunu, taa çocukluğunda. Böyle bir adamı yalnızlaştırsan ne olacak, yalnızlaştırmasan ne olacak. Zaten her türlü yapayalnız bir adam.
Dedi ve kodu. Nasıl girdi tüm bunlar hayatıma. Oysa ben hiç girsin istemezdim tüm bunların hayatıma. Bir anda göbeğinde buldum kendimi tüm bunların. Demek ki bir ortamda bulunmanın, yer almanın bedeli tüm bunlar.
Sonumuz hayrolsun.
-*-*-*
Yarın itibariyle sigarayı bırakıyorum. Tüm evrene hayırlı olsun.
-*-*-*
Dersimin hocası bir teyze gibi. Sözde "psikoloji bilimine(!)" yığınla katkı sağlamış, tatlı, herkesle ve her şeyle uyumlu olmaya çalışıyor ama bazı şeyler eksik gibi. Daha orjinal olmasını beklerdim. Hafif bir histeriklik de var gibi üzerinde.
-*-*-*
Yine insanları etiketlemeye, sınıflamaya, onlar hakkında kötü düşünmeye başladım. Nasıl görürsen öyle olur gerçeklik. Bunu biliyorsun. Meditasyon yapmaya başlaman vaktin geldi bebeğim.
(23-02-16, 17.22)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder