bireyci bakış açısıymış. peh. dil nelere kadir yahu. bağımlısın işte. birinin peşinden sürükleniyorsun. kendi yolundan gitmiyorsun, bir başkasının yolunu yürümeye çalışıyorsun. o diğeri sen hayatında bir daha hiç olmasa da hayatını mis gibi yaşar. hatta senden kurtulduğu için sevinedebilir. ama sen onsuz mahvolursun. bunu göremiyor musun gerçekten? madem ki bireycilik bu kadar uzağında durmanı istediğin bir şey, böylesi "bireyci" bir insanın yanında neden yer alıyorsun? dostlukmuş. senin onun için bu kelimeyi nasıl da rahat kullanıyorsun böyle. ama eminim o senin için bu kelimeyi kullanmaz. o kimse için bu kelimeyi kullanmaz. o herkese eşit mesafede yaklaşıyor. herkesi ağına düşürmeye çalışıyor. biz de bir anda kendimizi ağda buluyoruz. bir müddet gözlerimiz kamaşıyor. sonra anlıyor birileri ne mal olduğunu. sen anlayamamışsın işte hala. ben sana bunları söylesem ne olacak ki. bir şey anlamıycaksın söylediğimden. süslü kelimelerle yanıt vereceksin bana. ben de seni anlamıycam, bir süre süslü kelimelerine anlam veremediğin için çok anlamlı, mantıklı konuştuğunu düşünücem, sonra bir gün mantıklı gelmiycek söylediklerin.
-*-*-*-*-
neden biri hakkında bir şey düşününce bunu o kişiyle paylaşıyorum? keşke hiç paylaşmasan. bırak, bu onun yolu, kendi farketsin ne farkedecekse. canı yansın biraz. can acısı olmadan bir şeyler yer etmiyor belleğimizde. müdahale etmesem keşke sözlerimle kimseye.
-*-*-*-*-
herkes çok uzağımda. bir kişiyi bile kendime yakın hissetmiyorum. ne olacak benim bu halim? hep böyle mi olacak..sonra bugün insanlara baktım ve hepsinin bir ailesi olduğunu, hepsinin küçük birer çocuk olduğunu, bir yığın yaşam sınavından geçerek tam o an'a geldiklerini fark ettim. bunu fark edince o kadar da kötü gelmediler gözüme. (22-02-16, 19.26)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder