insanlar bana iyi davranınca bir tür utanç duyuyorum: why??

aşkta kaybettik bari üstümüze aldığımız sorumlulukları halledelim dedik.
dün burdaki hocam tez danışmanım olmayı kabul etti, bugün diğer tez hocam tel le arayarak beni mest etti.
hayatta yolunda giden şeyler de var, hem de beni epey kaygılandırdıktan sonra, aslında yolunda gittiğini gördüğüm şeyler.
evren teşekkürler sana, hem de binlerce kez. nasılsa her konuda bir bildiğin var.
hayatımda ilk kez bugün "akışa bırakmanın" ne demek olduğunu anladım. yani "plan yapma durmada, sen önündeki işi yap, yaşa, olacak olanlar zaten olacak, boşuna yorma be güzelim kendini" demekmiş ya.
acaba B. bana "akışına bırakalım" dediğinde bunu mu kastetmişti?
hem ferhat diye beni lisansta da şimdimde de şaşırtan adamın da "flow" çalışması (o zaman kabalığıyla, geçen sene bana karşı sempatik tavırlarıyla, kibarlığıyla).
evren diyor ki:
"bak şu şu konuda şu anın var, o konuları unutma diye sana anılar yaşıtıyorum, ilerdeki bir anda eksik bir parça olduğunda "a-ha effect" le o anı hatırlıycan ve resim tamamlanıcak.
vay be. yalnız çok yalnızım ben.
demek ki iş insanıyım ben. bir şeye baş koyunca yapıyorum. ahanda 3. yılına girdiğim tezimin analiz kısmını toplam bir haftadan kısa sürede yazarak, peak noktasına ulaştım.
hakkımızda hayırlısı olsun, her şey kabulümüz.